قدمت استفاده از سنگریزه‌ها و خرده‌سنگ‌ها
انسان از زمان‌های دور سنگریزه‌ها را جمع می‌کرد و از آنها ابزار می‌ساخت، او از آنها مهره درست می‌کرد و رنگ می‌زد تا زینت تن او شود. ۸ هزار سال قبل از میلاد مردم منطقه‌ای که اکنون فرانسه و اسپانیا نامیده می‌شود با اجرای رنگ قرمز روی سنگریزه‌ها نقطه‌گذاری و خطوط موجدار می‌کشیده و آنها را تزئین می‌کردند.
اولین نمونه‌های شناخته شده کاربرد موزائیک از سنگریزه‌ها متعلق به قرن هشتم قبل از میلاد و در آسیای صغیر است. در قرن سوم قبل از میلاد یونانی‌ها سنگفرشهای موزائیکی وسیعی از سنگریزه‌های تیره‌رنگ با انتقال تدریجی بسیار ظریف به سمت رنگ روشن ساختند.
موزائیک‌های مقدونیه به درجه اوج صنعت خود رسیدند، آنها با ساروج کردن تکه‌های باریکی از سرب خط فاصل تندیس‌ها را طراحی می‌کردند و به آنها استحکام می‌بخشیدند. در موزائیک‌های قدیمی چینی‌ها آمیخته‌ای از نقش‌های هندسی و نقش مایه‌های گل و گیاه بود و اغلب با کاشی‌های سقف طرح‌ریزی می‌شد. در مقابل موزائیک‌های پرتغالی‌ها به‌طور معمول برجسته و انتزاعی بود.
سنگفرشهای موزائیکی اسپانیا بیشتر پالوده شده و با سنگریزه‌های خاکستری، سفید و ارغوانی انواع طرح‌های هندسی را خلق کرده‌اند.
در بعضی از فرهنگ‌ها سنگ علاوه بر جنبه کاربردی و تزئینی اهمیت معنوی نیز دارد، در باغ‌های ژاپنی، سنگ‌ها، بنیاد و روح باغ، به‌شمار می‌روند و در باور آنها سنگ پناهگاه خیابان است.
اغلب سنگ‌های ویژه را در محل وسیعی از شن و ماسه قرار می‌دهند که به زیبایی شیار کشیده شده است تا به اجناس آرامش و تعادل کامل دست دهد.
